Echter moet ik opmerken dat deze litteratuur alleen belangrijk is voor degeen die het verleden wil bestuderen. De huidige politiek van de Sovjet-Unie is immers weer volkomen anders.
Vandaag
In de laatste jaren bewaart de Sovjetpers een bijna volledig stilzwijgen over Joods leven. Alle Joodse kranten hebben hun verschijning gestaakt. Alle Joodse organisaties zijn opgeheven. Voeg daarbij de beperkingen welke zelfs aan het reizen van het personeel der ambassades zijn opgelegd en het is duidelijk hoe moeilijk het is iets over het Joodse leven te weten te komen. Het beroemde Joodse Antifascistische Comité (dat altijd nog contact met Joodse organisaties in het buitenland onderhield) is in 1948 opgeheven. De leiders (en met hen de meeste vooraanstaande Jiddisje schrijvers) zijn verdwenen. Van antisemitisme in een brute en duidelijke vorm kan ook nu nog niet worden gesproken. Maar wanneer Joden, die hun namen hebben veranderd, aan een der vele zuiveringen ten offer vallen, worden hun oorspronkelijke Joodse namen steeds vermeld en men schaamt zich niet te verklaren dat de zo gehate en vervolgenswaardige ’vaderlandsloze cosmopolieten’ vele Joden in hun rijen tellen. Er zijn steeds meer gevallen van discriminatie van Joden in verschillende beroepen, volgens Gouzenko ('The
66