Bruiloft in Europa

gezonde en mooie vrouw van zesentwintig jaar, met een goed hart, zin voor humor en een af keer van pose. Korngross waardeert haar van hoog tot laag. De oude heer Korngross komt speciaal voor haar nog wel eens aan de hoofdcassa, hoewel hij verder alle controle aan de tegenwoordige directeuren overlaat. De pakmeisjes wikkelen haar aankopen zorgvuldiger en overdadiger in vloeipapier dan ze voor enige klant zouden doen en als ze in de lift staat, klaart het gezicht van de bleke liftboy op en ziet hij zowaar weer langs welke etage hij glijdt. Roserl Goldös is royaal met haar opgewekt gebaar en haar levenskrachtige handdruk, heel Korngross ziet op als ze voorbijgaat.

Roserl is ook zeer gehecht aan Korngross. Ze heeft tegenwoordig geen ander interesse meer dat met Korngross valt te vergelijken. Ze kent het aspect van iedere afdeling; de mensen en de dingen. Ze ziet het evengoed als de inspectie, wanneer de aardewerkafdeling niet met zijn tijd meegaat, of de damesconfectie met te grote voorraden zit, ze neemt zich de moeite om in de zaak rond te kijken. Niet als een nieuwsgierig employee maar als een medewerkster, die zich tevreden voelt op het terrein van haar dagelijkse bezigheden. Ze kan zich al best voorstellen dat haar leven gewijd zou blijven aan het succes van het warenhuis Korngross.

Nu staat ze boven de laatste wending van de trap en ziet uit over de afdelingen in het parterre, ze is niet bijster tevreden over het bezoek. - Even halfeen, - waar blijven de winkel- en kantoorbedienden uit de buurt die nog even hun inkopen doen eer ze thuis gaan eten? Het is veel te leeg, de paar Amerikanen die in de cen-traalhal geschenkjes uitzoeken, kunnen dat niet goedmaken.

‘Ik zie teveel vloer,’ zegt ze tegen de Empfangskommis,

93