Bruiloft in Europa

Fräulein Goldös heeft haar kas opgemaakt en staat nu gebogen over de assistente die haar vervangen zal, haar potlood glijdt langs de cijferreeksen. Ze kijkt op haar horloge, en schrijft onder aan het blad: Overgenomen door Erna Lanz, 12.35, “ dan paraferen ze beiden. ‘Smakelijk eten,’ zegt de assistente, zij behoort bij de tweede groep, nu ja, het spreekt vanzelf dat de hoofd-cassière de gunstigste tijd voor haar maaltijd kiest. Roserl Goldös heeft honger, ze heeft het plezierige gevoel dat het middagmaal haar smaken zal. Terwijl ze de grote middentrap afdaalt, overlegt ze wat ze nemen kan, — Goulasch? — neen daarvoor is het warm, — Asperges met eieren? — dat zou kunnen, maar dat is weer te weinig substantieel als men om zeven uur pas aan het avondeten toe is, - een kalfscotelet met gebakken aardappelen, - dat is geschikter. Roserl Goldös vindt het de moeite waard om zich rekenschap te geven van wat het dagelijks maal haar doet. Ze is gezond en wenst te genieten van al wat haar werkzaam bestaan haar aan goede dingen te bieden heeft.

Het heeft veel te bieden en Roserl neemt alles aan. Degelijke, smaakvolle kleren, vooral goedzittende schoentjes, welverzorgde maaltijden, een dure maar handige en hygiënische coiffeur en zo nu en dan een plezierig weekend in een goed hotel, al of niet in gezelschap van een opgewekte medemens. Roserl Goldös is niet frivool, heus niet, hoe zou een frivole vrouw het tot hoofdcas-sière bij Korngross kunnen brengen? Zij is alleen vrijmoedig zichzelf, een maatschappelijk-onafhankelijke, 92