Bruiloft in Europa

wint.

Onder de Hoftor staat het mandoline-orkest al opgesteld want de Hodls zullen zo dadelijk thuiskomen uit de kerk en behoren met de Hochzeitsmarsch te worden begroet. Otto, met zijn koffer en zijn bloemen, werkt zich door de wachtende toeschouwers heen, hij knikt en lacht en groet naar alle kanten want hij heeft tijdens zijn verblijf in het huis vele vrienden gemaakt. Zelfs Josefine staat hem welwillend na te zien als hij de trap naar de bovenwoningen beklimt. Arme Josefine, ze heeft zelfs het laatste tipje van de feestelijke mis verzuimd, ze heeft teveel tijd verspild bij haar belangenstrijd met een onwillige groentenhandelaar. Nu wacht ze hier dus maar even om de Hodls te begroeten, het zware bood-schappennet heeft ze zolang op haar heup getild.

De trap is zeer bekend onder Otto’s voeten, alles is bekend, de gladgebruikte eiken leuning, het medaillon-venster bij de eerste etage, het Yaleslot op de deur van Herr Friedemann, en de tegenzin die dit Yaleslot verwekt. Otto is Herr Friedemann nooit goedgezind geweest, hij wist wat het betekende als de kleine winkeliers uit de buurt ’s avonds na sluitingstijd voor zijn deur stonden. Herr Friedemann maakt de vrij aanzienlijke restanten van zijn oorlogswinst nog heel aangenaam rendabel door ze bij kleine bedragen uit te zetten tegen de hoogst mogelijke rente. En dat met burger^ mansoverleg en angst voor al te zichtbaar risico. Staande voor Herr Friedemann’s huisdeur, doorleeft Otto nog eenmaal het vernederend ogenblik, waarop de vette blazende geldschieter weigerde, hem het reisgeld voor zijn overtocht te lenen op zijn erewoord en de agathen zegelring der Wemizek-Bolnanyi. Maar het volgend moment kan hij alweer lachen, als hij bedenkt hoezeer die weigering de man nu verdrieten moet.

8₇