Bruiloft in Europa

toch de jouwe?’

‘Voor deze beide brave jongelieden, die toch ook iets bij de hand moeten hebben als het nodig is. Als we Rasser en Derresch straks gaan ondervragen, zullen we ze eerst een beetje moeten losknopen. We hebben de dekens over hun kop getrokken, zo kunnen ze niet spreken.’

‘Juist, nu weet ik genoeg,’ zegt Ladislaus. ‘Willen de heren even luisteren? Er valt niets meer te ondervragen, het staat wel vast dat die twee idioten de kwajongensstreek met Fritz Weissenstein hebben uitgehaald...’

De kleine Weissenstein steekt ontzet een hand op maar Ladislaus gaat kalm verder: ‘Ze hebben wat verdiend, =- en als het toevallig niet voor deze keer is dan voor een andere. Maar het is absoluut onnodig dat jullie er allemaal de kast voor indraait, en dat staat zo vast als een huis, wanneer jullie even plezierig en romantisch blijft doormodderen als tot dusver. Rolff is op de hoogte, en dat is een fatsoenlijk sociaal-democraat, daar kun je dus last mee krijgen.’

Daniël en de kleine Weissenstein staan een beetje verbouwereerd, als recruten voor de sergeant. Ze verwachten echter stellig dat Julius een afdoend antwoord zal geven, Julius is de leider. In zijn handen hebben ze hun eed afgelegd. Maar Julius zit op zijn eikestronk en slurpt de laatste wijn uit de fles, omzichtig, opdat hij zich niet zal bezeren aan een scherf van de hals.

‘Dus,⁵ gaat Ladislaus voort, ‘die mensen daarbinnen weten verder niets dan dat ze door onbekenden zijn ontvoerd. Jullie hebt ze toch, hoop ik, niet jullie geluid laten horen?’

‘Natuurlijk niet,’ zegt de kleine Weissenstein, ‘dat heeft Julius ons verboden.’

Ladislaus knikt goedkeurend. ‘Dan is de zaak in orde. 52