Bruiloft in Europa

camera, dan krijgt hij een objectief beeld.’

‘Zou u niet een dagje voor me overhebben?’ vraagt mr. Hunter. Hij merkt zelf dat dit onderdanig klinkt en is verwonderd zich zo de secretaris van mr. Haymaker te horen toespreken. Maar ook Haymaker schijnt zijn secretaris op deze reis anders te bejegenen, - hij heeft zelfs al eenmaal mr. von Wernizek gezegd.

‘Ik heb zes dagen verlof van de Boss,’ glimlacht Otto, ‘en ik ben van plan eens helemaal onder te duiken. Ik zal u en mr. Haymaker een goed hotel bezorgen. De rest moeten de Rotarians maar doen.’

‘Hoho,’ valt Haymaker in, ‘dat gaat zo maar niet, jongetje. Je hebt zes dagen van de acht verlof, dus blijven er twee voor mij. Ik moet je adres hebben, want als ik je nodig heb, wil ik je kunnen opbellen.’

‘Bestaat niet,’ zegt Otto. ‘Ik ga bij een tante logeren, in het diepst van een achterbuurt, geen telefoon in het hele huis. Als u me ooit nodig hebt, moet u me zelf halen of een taxi sturen.’

‘Waarom wil je toch geen fatsoenlijke kamer in mijn hotel?’ verwondert zich Haymaker. Hij is werkelijk geen kwade baas en zal iemand die vacantie heeft, niet nodeloos lastig vallen, dat weet Wernizek ook wel. Waarom prefereert de man een achterbuurt boven een hotelkamer met eigen badgelegenheid? Haymaker begrijpt de Europeanen anders heel aardig, maar dit is abnormaal.

De trein glijdt steeds langzamer. Nu wordt de coupé-deur met een ruk opengeschoven, een pascontroleur steekt zijn hand naar binnen. Hij ziet vluchtig over de Amerikaanse passen heen, bekijkt dan het Oostenrijkse boekje met het signalement van Von Wernizek-Bol-nanyi, Otto, - ogen: grijs, - haar: lichtblond, - neus: recht, — lengte: 1.90, — moedervlek onder linkeroor, - geboren 1 oktober 1898. - Hij maakt een diepe bui

36