Bruiloft in Europa

man, een uitgegeten oesterschelp. Ik ben nu voor de zevende maal hier, in 1898 kwam ik voor het eerst, ik heb de oester nog vers gezien, maar ook niet lang. En nu is het souper wel definitief afgelopen.’

Haymaker zou zich nog wel verder willen vermeien in het beeld van de Europese oester, maar Otto valt hem in de rede. Otto von Wemizek heeft zichzelf weer eens horen causeren en verheugt zich. Drie jaren van kortaangebonden Amerikanisme laten hem los bij de nadering van Passau, hij glimlacht en gaat verder:

‘Dat neemt niet weg dat u in Wenen heel aardige opnamen zult kunnen maken, mr. Hun ter. Daar heb je bijvoorbeeld de Spanische Reitschule, die in stand wordt gehouden door een paar oude kameraden van me. Ze brengt de schatkist waarachtig nog meer op dan de Opera. Verder de Heurigen, die kent u uit ‘Wien bleibt Wien’, daar moet u zo’n paar schrammelmuzikanten filmen, verder de kleine meisjes langs de Ring en de Sacramentsprocessie, hoewel die natuurlijk ook niet meer je dat is. De musea enzovoorts zullen de Rotarians u wel laten zien, maar daar moogt u niet filmen. Voor de rest is er niet veel dat u zal interesseren.’

‘Nonsens,’ lacht mr. Haymaker, ‘als je geliefde Wenen niet meer was dan dat, zat je niet zo te springen om thuis te komen.’

‘Ik heb mr. Hunter een paar hints gegeven van wat er bij ons te zien is voor een Amerikaan. Als ik hem zelf de stad kon laten zien, zou ik waarschijnlijk een scIkh ne legende weten te vertellen van elk gebouw dat we te-? genkwamen, tot ons arme Finanzministerium toe, -ach ja, dat mooie Stadtplaats van Prinz Eugen, een goddelijk barok - maar dat betekent allemaal niets, ik ben een Wernizek-Bolnanyi en ik houd van de stad. Het is veel beter dat hij er alleen op uitgaat, met zijn

35