Bruiloft in Europa

opgetrokken wenkbrauw.

Otto von Wernizek geeft al geen antwoord meer. Hij overziet de Donau en trekt vergelijkingen met de Ohio, dan valt plotseling elke vergelijking weg. Hij herinnert zich vele zonnige dagen en voelt zich glijden in koel, licht water. ‘Zes dagen helemaal voor mezelf in Wenen/ denkt hij en glimlacht. Zes dagen niets dan Duits spreken; spreken met mensen, die hem begrijpen na een enkel woord. Zes dagen vrij van Amerika.

Ts de baas al wakker?’ vraagt mr. Hunter.

Otto von Wernizek is er allang aan gewend dat mr. Haymaker zijn baas is en dus zo wordt genoemd. Mr. Haymaker, de dirigent van het Cleveland Orchestra is bovendien niet eens een onplezierige baas. Hij heeft een losse, handige wijze van leven en gaat democratisch met zijn mensen om. Natuurlijk is hij in staat zelfs een concertmeester met een week eruit te gooien, maar dat is nu eenmaal de stijl van de Nieuwe Wereld en een baas is een baas. Maar met Passau in ’t zicht, vindt Otto von Wernizek, gewezen gardeluitenant, het toch vreemd en vreemder worden dat mr. Haymaker zijn baas is en hij de secretaris van mr. Haymaker.

Tk heb mr. Haymaker nog niet gezien,’ zegt Otto.

Nu slingert een lange, verflenste kellner zich langs de doorgang, nonchalant klepelend voor het ontbijt. Mr. Hunter wenkt, de kellner blijft staan en wacht.

‘Zeg hem dat hij een grapefruit voor me klaarzet, Wernizek.’

Otto, die sinds jaren leeft uit een goedmoedige menslievendheid, heeft zich gedurende de gehele reis welwillend belast met het vertalen van mr. Hunter’s wensen. Maar, met Passau in ’t zicht, wordt het moeilijker. Tenslotte is hij de secretaris van Haymaker en niet het slaafje van diens vrienden. Hij strijkt zich echter nog

31