draaid toen hij de hamerslagen hoorde. Hij is een goedmoedig man en gunt iedereen een pretje, - ook zichzelf.
Maar moeder Resi, naast hem, valt het heel moeilijk om niet de benen buiten bed te steken. Gisteravond is haar oudste dochter wel komen zeggen, dat moeder niets, maar dan ook niets op haar feestdag mocht uitvoeren, en dat kleine Resi en Maria al om half zeven aanwezig zouden zijn om aan de boel te beginnen, maar zij weet wel hoe het gaat als men dergelijke dingen aan jonge meisjes overlaat. Daarenboven is het natuurlijk geheel en al onmogelijk, dat iemand anders het linnengoed zou uitleggen uit de grote mahonie kuifkast waarvan alleen zij een sleutel heeft. Zelfs bij haar vele bevallingen lag altijd al het nodige en meer dan dat, tevoren klaar in een la van de chiffonnière. Maar leg nu eens linnengoed uit als de kinderen niet willen vertellen wie wel en wie niet zijn uitgenodigd? Neen, Resi ligt niet zonder zorg in het bed harer vijftigjarige echtvereniging en nu de zorg zelfs op deze dag haar te pakken heeft, nijpt hij op velerlei wijze.
‘Heb je alles kunnen wegbergen in de werkplaats?’ vraagt ze Hodl. Ze bedoelt, of de Hausflur wel helemaal leeg is en straks behoorlijk tot dansparket geschrobd zal kunnen worden, maar een vrouw zegt nu eenmaal nooit precies wat ze denkt. Johannes Hodl knort ja, en schuift op zijn andere kant. Hij slaapt wel niet en ver-' langt ook niet te slapen, want hij is voldoende uitgerust, maar hij ligt juist een beetje lekker en lui te genieten van zijn goed verenbed, waaruit hij vandaag niet vroegtijdig behoeft op te staan om te zien of zijn knechts op tijd komen.
Ook Resi schuift op de andere kant, ze kan niet stilliggen, want ze is volstrekt niet zeker dat de Hausflur is
13