De oude zaak Godefrooi

65

an — asjeblieft hour. As die an se hoare trekt, dan blaife de bossies in se hande sitte. En smoele dat-ie kan trekke — en mot je ’m houre schreeuwe as tie een beitje mot four den droad komme. As je van tooneilspeile spreikt — is dat je man — moar niet die fent — die Herremans — hoe heit-ie ?

—    Heyermans! Ja — maar — Bouwmeester zelf schrijft de stukken niet die hij speelt.

—    Doet-ie niet ? Je sou segge — hai segt ’t anders four den vuist weg op.

—    Nee hoor — dat is juist kunst. De nieuwé Hollandsche--

—    Main ’n biet. Wil ik je ’s wat segge maissies — — Loat die Herremans ’t hem ’s noa doen — mit se dour se neus kletse.

—    Caroline!

—    Ma roept I Toe Leen !

—    Nu ga jij maar !

—    Helene! Wat doe je toch zoo lang beneden ?

—    We moeten naar boven, mijnheer---

—    Seg moar gewoun Dirk hour — se segge ’t allemoal.

—    Kom jelui nu haast?

—    Nu — da-ag!

De meisjes vlogen de keuken uit en trippelden tegen de ladder, die de trap verving, op.

—    ’k Gelouf w’rachtig dat die snotdinge nou al trek hebbe, bromde Dirk en zoog behagelijk zijn koffie op. Woare se moar een joartje ouwer. Smoel hebbe se anders genogt — en se binne niet leelijk ouk. ’k Wou dat Mien me soufeil had geife an te houre — dan wist ’k sekuur woar ik fn oafond mit ’r heinging.

De oude zaak Godefrooi. 5