De oude zaak Godefrooi

61

Schoon pas vijftien jaren oud dachten zij zich reeds volslagen bakvischjes en gedroegen zich daarnaar. En ze hadden de liefde reeds een voornaam deel harer overdenkingen afgestaan.

De onderwijsinrichting die haar beiden vormde stond in den reuk van geavanceerd te zijn en inderdaad werd daar rekening gehouden met nieuwe gedachten en stroomingen. De leeraar voor nederlandsche taal en letterkunde was eerder jong en geestdriftig dan waardig en bezadigd te noemen en zijn respect onder de jonge dames dankte hij hoofdzakelijk aan zijn ongegeneerd gestrikte, zwarte das. Men zei van hem dat hij socialist was en dat vonden de jonge meisjes verrukkelijk. Ze hadden het allerliefst haar klasse omgezet in een „onverschillige jonge dames club” tot het houden van sociale lezingen en hem als eerevoorzitter aangesteld, maar ze lieten dat terwille van het schoolreglement. Wat de meisjes niet verhinderde hem aan te moedigen Vondel enBilderdijk op den achtergrond te stellen voor Herman Gorter en Henriette Holst.

De jonge onderwijzer had die aanmoediging echter niet meer noodig. Datgene wat hij zijn beginsel noemde maakte hem al moediger dan noodig was, geestdriftige jonge dames uit den gegoeden burgerstand tot de literatuur in te leiden. Het poëtisch socialisme van Gorter en Holst was hem zelfs nog te vaag om de kind-meisjes een vasten grond te geven en zoo ging hij er allengs toe over, haar het meer realistische van Heyerman’s tooneelwerken bij te brengen.

Er mochten onder de jonge dames enkelen zijn geweest die voor die literatuur haar neusje optrokken, de meesten harer gaven zich eraan over als koelies aan opium. Leentje en Lientje van Rooyen behoorden wel tot de vurigste aanhangsters der nieuwe leermethodes. Zij en haar vriendinnen spraken reeds in dagen niet meer over diverse bakvischspelen doch voerden haar conversatie hoofdzakelijk over Heyermans, van Eeden en zelfs de Querido van „De Jordaan'’.

O — hoe gaarne hadden ze Dirk nu eens terdege aan de tand gevoeld en hem eerlijk en duidelijk zijn oordeel gevraagd over de nieuwe literatuur en het moderne Nederlandsche tooneelstuk. Maar tot nog toe had haar iedere rechtschapen gelegenheid tot het voeren van een serieus gesprek met hem ontbroken. Nu eens, was Mina niet uit haar nabijheid te verdrijven, dan weer was de gelegenheid schoon en hadden zij tijd voldoende, maar ontbrak weer de hoofdpersoon, omdat