De oude zaak Godefrooi

48

zij altijd meegemaakt aan de oude winkels waar zij hun leven hadden doorgebracht en ze hadden het altijd heel gewoon gevonden. Als zij tot denken waren in staat geweest, zouden zij het hebben vergeleken mét, en even nuttig en noodzakelijk hebben gevonden ils het zig-zag rijden tegen een hooge brug op.

Om twaalf uur zocht Dirk weer de keuken op om zijn boterham te verorberen; zijn oude makkers vergenoegden zich met een plaatsje in den kelder. Mina drong er bij hen op aan dat ze ook zouden komen, maar ze weigerden standvastig. Teun oordeelde dat ieder zijn plaats moest kennen en Nicolaas gebaarde hoofdschuddend dat hij het daarmee eens was. Toen kregen ze een ketel koffie met bijbehooren.

—    Bid jij nooit voor je gaat eten? vroeg Mina schijnbaar verwonderd. Dokter van Rooyen was liberaal en Mina had sinds ze een klein meisje was, van gebed noch kerk geweten.

Dirk schudde het hoofd, met vollen mond. Een oogenblik later was hij tot spreken bekwaam.

—    Mot je nouit doen, zei hij ernstig — 't is erg ongesond. Je hebt lui die as se bidde gein hap noar binne kenne kraige.

—    Dan moeten ze eten nd het bidden.

—    Jai had adfekoat motte worre. Of loup je wel eins eintje se huis voorbai?

—    ’t Mocht wat! zei ze minachtend, jelui werklui ziet altijd verbazend tegen geleerde lui op. Ik niet!

—    Ik dan wél? vroeg hij met reden verbaasd. Het was de eerste keer in zijn leven dat iemand hem verweet tegen een wezen op te zien.

—    Het schijnt van wel. Ik heb lak aan ze. Ik heb al eens kunnen verkeering krijgen met een advocaat.

—    Met een flesch vol? spotte hij.

—    Zanik niet — Met een van vleesch en bloed. Maar ik wou ’m niet.

—    Jai — wou — ’m — niet--? keek hij haar on-

geloovig aan.

—    Nee natuurlijk niet--Hij was getrouwd.

Dirk floot even heel schel en keek haar doordringend aan. Hij vond haar knapper dan Jans, van Breslau.

—    Ik bin nog niet getrouwd, zei hij veelbeteekenend en met nadruk.

Mina schaterde het uit.

—    Maar jou lust ik óók niet, vent! zei ze dan openhartig. Wil je nog een kop koffie?

Zoo’n antwoord was hem vreemd uit een jong-meisjesmond.