Trouwen

64 TROUWEN.

keek, maakte ze met mond en gebaar, de zotste spreekfigurcn.

— Wat is het dan ? vroeg moeder, ongeduldig door dat geheimzinnige.

— ’t Is af 1 fluisterde Rebecca, op m’n woord ’t is af.

— Bé je mesjokke......1 Moeder schrok,

van die vreeselijke veronderstelling.

— Mot u maar ’s zien, wat een gezicht; hij is d’r gewoon ziek \an.

— Misschien is Rosie niet goed in orde.

— Denk u dat ? vroeg ze. Dan riep ze hard op :

— Hoe is ’t met Roos, Sim ?

Ongeduldig keerde hij zich om.

— Wat zanik je toch. Gisteren was je den heelen dag bij haar — toen had je toch zat gelegenheid te zien hoe ze het maakt.

— Is ze dan ziek ?

— Wie zegt dat ?