Trouwen

trouwen. 30

den érnstig te nemen en te begrijpen. Met mij is het anders. Ik neem elk woord dat je zegt, je beweging en gebaar voor ernst, omdat dat alles jou zoo echt kenteekent. Alles zegL me zooveel, besloot hij, innig-droef.

— Wat dan, Simon ? vroeg ze, een beetje geroerd.

— Heb je ooit — Roos — me een zoen gegeven...... uit eigen opwelling — zon

der dat ik er eerst om heb moeten vragen ? Zou je dat wel zoo zwaar zijn gevallen als je ooit iets voor me had gevoeld ?

Zijn natuurlijke bleuheid verhinderde hem zich vrij en duidelijk te uiten en hij hakkelde en struikelde bijna over zijn woorden. Direct wendde hij weer zijn gezicht al', turend in de donkere straat, omdat hij voor haar den diepen blos wilde verbergen, die nu zijn wangen kleurde. En hij gevoelde spijt, die woorden te heb-