Trouwen

32 TKOUWEISf.

even, Roos. Ik beloof je — ik zal kalm zijn. Maar antwoord me dan als ik iets

vraag...... ’t is je toch niet te veel — wel?

Je ziet, ik smacht ernaar...... van je te

hooren...... uit jouw mond......

— Wat ben je toch een dwaze jongen......

Waarom doe je zoo vreemd ? Natuurlijk hou ik van je......

— Je meent er niets van. Het ontsnapte hem tegen zijn wil en direct Speet het hem.

— Nu zie je ! zei ze zacht, je gelooft me niet. ’t Is beter je niet te antwoorden als je zooiets vraagt.

— Nee — nee... zóó meen ik het niet; ik geloof je wél, Roos. Ik wil je heel graag

gelooven...... als je het maar een beetje

anders zegt. Maar...... zoo......

Ze lachte toegeeflijk.

— ’t Is lastig het jou naar den zin te maken. Hoe kan ik nou anders spreken,