Trouwen

TROUWEN. 23

gevoeld en vol innige dankbaarheid. En gelukkig, zijn gansche Zijn als voelende zweven in een sfeer van opperste, schier niet met woorden aan te duiden, tevredenheid.

Nadat de familie⁷was vertrokken was hij bij haar gebleven omdat hij de zoete bekoring die van haar uitging en tot hem kwam niet wilde verbreken door een afscheid, ware het voor enkele uren. Het nu zich weer plotseling overgeven aan de straat en straatdrukte had hem afgeschrokken, bevreesd als hij was, dat het stadsrumoer en zaken-gedoe, zich aan hem zouden opdringen en uit zijn denken en voelen het lieve en teere verdrijven, voor een wijle.

Men had hen aan elkaar overgelaten en in het huis was een ieder aan zijn bezigheden gegaan. Zoo hadden zij in het kleine salon aan de straat de schemering afge-