Trouwen

TROUWEN. !)9

de blinkende straat — de blauwe lucht......

naar het mooie leven keek.

Bij korte tusschenpoozen werd er gebeld en dan kletterde de deur open onder het los gebaar van het schellemeisje. Dan koutte, gekscheerde, keef of lachte het naargelang ze den melkboer, bakker, slager of postbode moest te woord staan. Voor dezen had ze een lach, voor genen een berisping, maar ze bleef al maar zichzelve, steeds vroolijk glansje latend spelen op de frissche wangen, waarom ontvluchte, blonde haren dansten. Dan, ontsloot ze nog eens de deur om twee kinderen uit te laten, die óok al lachend en neuriënd, haar bijna omver stoven.

Zoo lachte alles aan en in het huisje en werd de vroolijkheid steeds meer wijding bijgezet door de zendingen zonder tal, van groen en van rozen. Bloemen — groote