Trouwen

100 TROUWEN.

bundels witte rozen en cactussen die, nu geen jalouzie meer den blik bedwong — zich voor alle vensters het oog aanboden, heel de diepte der kamers door, zoover het gezicht reikte. En die bloemen-zen-dingen, nu reeds veertien dagen aan den gang, wilden nog maar niet eindigen — al die bloeme-hulden aan de mooie bruid, die daar woonde, in dat vroolijke, gelukkige huis.

Het was de laatste dag van Rosa’s bruidschap. Hoewel het groote feest met allen luister zou worden gevierd in ruimer zalen dan waarop het heerenhuisje kon bogen, had de mooie gewoonte toch gevorderd, deze woning in feestdosch te steken. En — met reden, want had zij niet alle recht op feestkleedij ?

Immers, had jaren lang binnen haar