Naar sneeuw en zon

57

vis ben. ’t Komt geloof ik, door de rust die van jou uitgaat. Je bent zo heel anders, dan alle anderen waar ik mee omga.”

„Zou ’t niet zijn, omdat ik een stuk ouder ben dan jullie allemaal? Ik ben de negen en twintig gepasseerd en al zie ik er nou niet naar uit, zoals jullie altijd beweren, ik ben ’t toch. Misschien ben ik ook nooit zo jong geweest als jij en je vrienden en voelen jullie dit verschil.

„Studie maakt ernstig, niet?”

„Kan wel.”

„Of ben je altijd zo geweest?”

„Dat is ’t geheim van den dokter,” lachte ze haar diepe lach, waarvan je nooit wist of ’t echte vrolijkheid, satire of weemoed was.

„Door.”

„Wel?”