In het gareel

87

„Dan zullen ze jou wel erg vrij-gevochten vinden!” veronderstelde mevrouw.

„Laat ze! In ieder geval zou ’t voor hun zusje veel beter zijn, als ze een beetje uit het stijve corsetje kwam waarin ze nu zit!”

„Als ze jou tot vriendin krijgt, zal ’t niet lang meer duren of ze is net zoo’n madame sans gêne als jij bent!”

„Hè, maak ’t nou niet zoo erg, strenge Cerberus! Ik ben heusch zoo tam als wat. Moest u die Amerikaansche meisjes bijwonen, die bij ons op Beaux Arts zijn, die trekken gewoon met de jongens overal heen, naar dancings en revues! Dat moest ik eens doen!”

„Dan zou ik je geen twee dagen in huis houden.” „Nou, maar die meisjes zijn er geen haar minder om, geloof dat maar.”

„’s Lands wijs, ’s lands eer,” zei deftig mevrouw. „Wij Hollanders kunnen zooiets niet goed vinden.” „Dat u niet ’n beetje van dien lauwen, Holland-schen aard hebt laten glippen,” verwonderde Corry zich.

„Denk je soms, dat de Parijsche moeder minder streng voor haar dochter is? Jullie Hollandsche meisjes hebt veel meer vrijheid dan de Fran-Qaisetjes, die tot dat ze trouwen öf met mama, öf met een gouvernante uitgaan, maar nooit, zoo-als jullie af en toe, met een troepje meisjes naar concert of comedie.”

„En gaan we dan niet als zes engelachtige lammetjes vanavond met u naar Thaïs? En loopen we eigenlijk niet altijd aan uw leiband?”

„Da’s maar goed ook,” lachte mevrouw, „stel