In het gareel

83

luk van krijgen.”

Carlos was direct klaar om haar een sigaret te geven.

„Ik moet nog leeren rooken,” lachte Mary.

„Kom hier, landgenoote.” Corry stampte zaakkundig de sigaret op de tafel en zei: „Hier, bevochtig dit prachtig gouden mondstuk met je purperen lipjes en steek er dan den brand maar in.”

Natuurlijk dacht Mary, dat ze haar nu allemaal zouden uitlachen om haar onbeholpen manier van doen, maar niemand lette er op, want alles sprak met en door elkaar en ze waren een veel te vrijgevochten bende om veel notitie van een andermans doen en laten te nemen.

De sigaret smaakte haar niet bijster en ze vond de pruikjes tabak, die op haar tong vast bleven zitten onaangenaam en moeilijk weg te werken. Maar ze rookte er dapper op los en Corry, die midden in een heftig dispuut met Archie naar haar keek, knikte haar bemoedigend toe.

Mary, even aan haar lot overgelaten, keek om zich heen.

Wat verschillende typen, dacht ze. Ik geloof, dat alle nationaliteiten hier vereenigd zijn. En hoe gemakkelijk bewegen al die menschen zich. Ik had me heusch niet bang behoeven te maken over m’n Fransch, lachte ze in zichzelf, ’t is nog heilig, vergeleken bij het gebrabbel van Archi, Joyce en Carlos.

Ze gluurde eens naar haar broers, Walter was in een vurig gesprek gewikkeld met Maitre Brulot en den jongen Rus. Kijk ze gesticuleeren! net iets voor Walter, zelf ook zoo’n opgewonden standje

6*