In het gareel

82

lijk af kon krabbelen. Carlos en Dora kwamen binnen en hoonden me. Maar ’t ergste was, dat de maitre kwam en ik daar nog stond! Hij was gelukkig heelemaal niet boos, lachte zich een aap en hielp me uit m’n benarden toestand.”

„Wat zul je je ellendig gevoeld hebben, daar boven,” zei Mary.

„Nou, geloof maar!”

„Gelooft u haar toch niet, miss Martens, ze had den grootsten schik, trok lange neuzen tegen ons en gaf zelfs een Charleston ten beste,” verklapte Archie.

Mary keek er Corry eens op aan en ze stelde zich voor, hoe zij zich op zoo’n moment gevoeld zou hebben.

„Zeg, lui, wie heeft er een sigaret voor me?” vroeg Corry. „Ik ben heelemaal platzak!”

Wel vier sigaretten-kokers werden tegelijk naar haar toe gestoken.

„Jouw bocht lust ik niet,” weigerde ze Archie. „Véél te zwaar. Zeg es, miss Mary, rook jij niet!” „Toe, zeg Mary,” vroeg deze.

„Mij best, ik ben niets gesteld op stijfheid. Dus Corry en Mary, hoor! Steek eens op, landgenoot!” „Neen, ik heb ’t nog nooit gedaan, ik weet niet of m’n broer het goed vindt.”

„Zeg es even? Wie vraagt er nou of z’n broer het goed vindt! Gaat ’m toch geen snars aan!” Mary voelde zich vervelend tusschen al die rookende meisjes en jongens, ze had het gevoel, of ze haar aanstellerig vonden.

„Toe, steek op,” animeerde Corry, die haar ontstemming voelde. „Je zult er heusch geen onge