In het gareel

81

ten en een gelaatskleur als een goeie havannah, kwam direct naar hun tafel geloopen.

„Zitten jullie hier? Ik zag je niet zoo gauw tus-schen allemaal gezichten, die me onbekend zijn.”

„Landgenooten van me, don Carlosje. Roep je kameraad, dan kan ie meteen kennis maken.”

Archie, een jonge Amerikaan, in plus-fours, liet zich niet nooden, schoof bij.

„Hij denkt, dat alle Hollandsche vrouwen op klompen loopen en een hulletje op hebben!” plaagde Corry.

„Niets van aan! Ik ben tweemaal in Holland geweest. Mooi land! Volendam, Marken, most interesting!”

„Hij is in twee dagen heel Holland door geweest en daarvan heeft ie nog anderhalf uur voor de beroemde picture of Rembrandt, „de nachtwacht” doorgebracht!”

De jonge Amerikaan, met z’n gezond aardig jongensgezicht lachte om haar plagen.

„Wacht maar!” dreigde hij, „ik zal me op je wreken!”

„Heb ’t hart niet! Weet je wat hij me laatst geleverd heeft? Je moet weten, dat hij en Carlos, een Zwitsersch meisje en ik, etsles hebben op een particulier atelier. Op een middag, ik was toevallig wat vroeger gekomen, vond ik het lieve dier met een Spaansche shawl bevallig om z’n schouders gedrapeerd en een sinaasappelmand op z’n mallen bol. Hij oefende zich op een Spaan-schen dans. Natuurlijk schaterde ik het uit en meneer, beleedigd, pakte me op en zette me boven op een héél hoog podium, waar ik alleen onmoge-

In het Gareel.    6