In het gareel

72

„Is er wel eens iets, wat u niet griezelig vindt?” plaagde hij. „U is een bang haasje en u moet u heusch meer wennen aan het gezelschapsleven. U is een veel te aardig meisje, om als een muurbloem aan den kant te zitten.”

Hij gaf haar nog eenige aanwijzingen voor den uit te voeren dans en toen de eerste maten van een oude menuet inzetten, voerde hij haar mee tot midden in den salon, vlak onder den grooten kroon-luchter en daar, onder de oogen, van al die half-lachende, half-belangstellende gasten, improviseerde hij de menuet 1928, die werkelijk het succes van den avond werd.

Want Mary, aangestoken door zijn elegance en zwier, in een zucht om Holland hoog te houden, vergat haar gewone schuchterheid en zich de passen en standen herinnerend uit een menuet die ze eens op een kinderfeest gedanst had, wist ze zich volkomen aan te passen aan zijn figuren.

Een klaterend applaus barstte los, toen de dans ten einde was.

Als echte Franschen, van het eene uiterste in het andere vallend, verhieven ze Mary tot een danswonder en beijverden alle gasten zich om haar de meest vleiende woorden toe te voegen.

Ze was plotseling het middenpunt en maïtre Brulot lachte voldaan. Die aardige, kleine Hollandsche, dacht hij, met al zooveel leed in haar jonge leven, we zullen ze eens even uit de put helpen.

Het feit, dat de groote meester, zooveel werk van het meisje maakte, was al voldoende om iets bizonders in haar te zien.

Het regende invitaties en al wat vrouw was,