In het gareel

58

duiden de robe toch niet te nemen, als de prijs te hoog was.

Maar hij scheen haar niet te kunnen of te willen begrijpen en praatte rustig door met den chef van het huis.

Maar Walter, die haar angstig pogen zag, lachte haar geamuseerd toe en stak, toen niemand het zag, den tong tegen haar uit.

„Mispunt!” beduidde Mary’s gezicht en toen verdween ze in de paskamer, waar ze als in extase bleef kijken naar de wand-schilderingen en den rijkdom van de geheele aankleeding van dit weelderig vertrek.

En bezorgd huismoedertje als ze was, tobde ze er over wat wel de japon zou kosten, die uit een zóó schitterende omgeving kwam.

Toen de robe haar over het hoofd werd geworpen, bleek, dat er niets aan te vermaken viel en de verkoopster putte zich uit in complimentjes over mademoiselle’s ravissante figuurtje.

Weer voelde Mary zich onbehagelijk, toen ze uit de paskamer naar den salon gedirigeerd werd, waar de chef en de verkoopsters om haar heen draaiden om het effect te zien.

En in alle toonaarden werd het haar voorgezongen, hoe mignonne, hoe charmant en distinguée ze wel was.

Lodewijk, die haar wanhoop zag, maakte er een eind aan, door te zeggen, dat ze deze robe dan zouden nemen.

Maar daarmee was hij nog niet klaar.

Of mademoiselle dan geen avondmantel of shawl er bij moest hebben en als bij tooverslag kuierde