In het gareel

22

huishouding!”

„Als u vandaag misschien voor den pot kunt zorgen,” stelde Neeltje voor, „dan konden Aagt en ik de achterkeuken eens ’n extra beurt geven. Maar, als u niet kunt, doen we ’m een anderen dag.”

„Welneen, gaan jullie je gang maar. Ik zal vandaag wel kokerellen. Dan moet ’t maar eens ’n lekker menu’tje worden, dat ik eer van m’n werk heb.”

„Wel ja,” lachte Neeltje, „als ik kook, komt ’t er niet op aan.”

„Dan kom ik alleen te gast als de juffrouw kookt,” zei een vroolijke stem uit den tuin.

„Dokkie!” riep Mary verrast. „Heeft u daar zoo netjes staan luisteren naar ons huishoudelijk babbeltje?”

„Ik stond hier al een heel poosje,” zei hij, terwijl hij de tuinkamer in kwam, „En ik weet nu precies waar ik me aan te houden heb. Als ik weer eens ten eten gevraagd wordt, dan informeer ik wie er voor den pot zorgt.”

„Dan vraag ik u voor vandaag te gast,” lachte Mary. „Dan is u tenminste zeker van een extra’tje.” „Je weet wel, kind, een invitatie van jou sla ik nooit af. Je kunt op me rekenen.” „Afgesproken,” zei Mary blij en hem bij de schouders pakkend: „laat me u nu eerst in een stoel planten, want anders loopt u direct weer weg. Ik zal gauw koffie zetten, dan krijgt u „een bakkie” voor u naar de kolonie gaat.”

„Kind,” zei hij bedenkelijk, terwijl hij z’n horloge raadpleegde, „ik ben al laat vanmorgen. Ik