Het huisje aan de sloot

ze nu stellig wel al zoo groot als vader en zoo dik als juffrouw Arons zelf. En dan komt het. . „geef me de trommeltjes maar eens aan”; het zijn er twee, zwarte met sterretjes, in het ovale zitten eigengebakken kren-tekoekjes, en in het ronde zijn balletjes! Dan mogen ze kiezen, wat ze hebben willen, een krentckockje of een balletje, dan zeggen zij: „net wat u wilt, juffrouw,” en dan zegt juffrouw Arons: „omdat jullie nu zoo netjes bent, krijg je allebei” en dan gaan ze met een koekje én een balletje naar huis!

Vergelijk daarbij nu maar eens even Sannetje Den-neboom! Ook oud, ook nogal wel aardig dik — een ronden buik onder haar boezelaar — maar om te beginnen lang niet blind. Oogen als een valk achter haar grooten bril en haar neus ook, een echte valkeneus, kort en krom! Dwars door de rimpels van haar kin en van onder haar neus loopt een naad, dat is alles wat ze heeft van een mond, zoo wat rondachtig buigt die naad naar boven en weer neer, als een haakje van „tus-schen twee haakjes”, en haar wangen zijn zoo rood als opgepoetste appelen. Altijd hangt ze over de onderdeur, ze heeft een huis met een steenen stoep, want ze is schatrijk, en dan kijkt ze je na als je voorbijgaat, dat is als een prik in je rug, tusschcn de schouders.... en als je hebt moeten schoolblijven of als je aan het vechten bent geweest, denk maar niet dat ze het niet ziet of als je voor het eerst loopt met een broek of een jurk die les en Roos van oom Elie te klein geworden zijn, of als je om boodschap gaat en moeder had geen geld en je moet borgen —, geloof maar gerust dat zij het aan je merkt. Moeder vraagt dan ook vaak. .. . „Heeft Sannetje jullie gezien?” Iedereen noemt haar Sannetje, maar als ze er bij is natuurlijk altijd „juffrouw Denne-boonr”. Ze is zoo rijk als iets, zoo rijk dat ze haar geld niet thuis bewaart. Moeder zegt dat het „op rente staat.” En gierig! Pinchaz Lezer.. . . die kent haar, zegt

86