Auteur /Carry van Bruggen

Carry van Bruggen werd 1 januari 1881 geboren als Carolina Lea de Haan. Eind datzelfde jaar, 31 december, werd één van haar broers, de schrijver, jurist en politicus Jacob Israël de Haan geboren. Hun ouders, Izak de Haan en Betje Rubens, kregen in totaal 16 kinderen. Negen daarvan overleden in hun eerste levensjaar. Het gezin De Haan leefde orthodox-Joods. Vader Izak de Haan was godsdienstleraar, eerst in Smilde (waar Carry werd geboren) en later in Gorredijk.
In 1904 trouwt Carry de Haan met journalist en schrijver Kees van Bruggen. De dag na hun huwelijk vertrekken zij naar Nederlands-Indië. Hun leven daar valt zwaar en in 1907 keert het echtpaar Van Bruggen terug naar Nederland. Datzelfde jaar verschijnt Carry’s eerste boek. Het huwelijk houdt geen stand. In 1914 gaan zij uit elkaar, de scheiding wordt in 1918 uitgesproken.
In 1920 hertrouwt Carry met de 21 jaar oudere kunsthistoricus Adriaan Pit. Zij blijft echter schrijven onder de naam Carry van Bruggen (behalve de vier boeken die zij schreef onder het pseudoniem Justine Abbing).
Tussen 1907 en 1927 schreef Van Bruggen een groot aantal romans. Haar vroege werk (1907-1910) bestaat uit vijf boeken die handelen over het leven in de tropen en over het orthodox-Joodse milieu van haar jeugd. ‘De verlatene’ (1910) is een aanval op het antisemitisme en tegelijkertijd een afwijzing van de strenge Joodse orthodoxie. Tot haar bekendste en beste werken behoren ‘Heleen’ (1913), ‘Het huisje aan de sloot’ (1921) en ‘Eva’ (1927).
Carry van Bruggen was depressief. Tijdens een lezing op 3 april 1928 werd zij onwel en stortte in. In de vier jaren daarna verbleef ze in verschillende psychiatrische inrichtingen. In 1932 neemt ze een overdosis slaapmiddelen en raakt in coma. Ze overlijdt 16 november 1932 aan een longontsteking. Carry Van Bruggen werd slechts 51 jaar.