Het huisje aan de sloot

ze was toen nog maar drie jaar, maar ze weet het heel goed. Een oud sjoufer ruikt een beetje naar oude kaas, een beetje naar oude boeken en een beetje naar oude lappen, zoo ruikt het in dien reinkei ook, waar Zadoks de talles en de magsourieni voor de menschen koopt -, hem geren ze allés voor wat minder geld, maar dat mag, iedereen weet het en zoo wint hij op de magsou-riem een gulden en op een (alles wel een daalder, denkt moeder! Kom je op zoo'11 dag, dat Zadoks naaide stad is gevaren, des avonds hun huis voorbij en zitten ze buiten naar hun bloemetjes te kijken — ze hebben wat een aardig tuintje, ze wonen in wat een aardig straatje, maar een sloot hebben ze niet — dan word je vast en zeker binnengeroepen en krijgt iets van wat Zadoks uit de stad heeft meegebracht. . eens een hecle handvol rozijnen-en-amandelen voor samen.

Eiken Zondagmorgen legt vader voordat hij uitgaat op een schoteltje het sjoel-geld klaar. Soms is er veel, soms minder, al naar gelang vader wel of niet den vorigen dag in sjoel is opgeroepen. Als vader al een poosje weg is, komt Zadoks en leegt het schoteltje in een linnen zak en dan geeft moeder hem een kop koffie en vraagt hoe het met zijn kinderen gaat. Meestal steekt hij dan zijn lip nog verder naar voren — het schijnt met zijn kinderen niet altijd goed te gaan. Is er nog wat van de Sjabbos-koek over, dan legt moeder het voor Zadoks op het schotelt je naast zijn koffie kop — hij is oud en heeft eiken Zondag veel te loopen, ook wordt hij lang niet overal binnengelaten — dan zitten ze erbij en lachen: ze mogen zoo graag zien dat moeder anderen menschen lekkers geeft, Zadoks of de sjabbos-vrouw of vrouw Komeyn voor haar kinderen —, hè dan vinden ze móéder zoo lief: ook is het een beetje alsof ze het zelve gaven en toch gaat het van hun deel niet af, altijd van moeders eigen deel. Moeders bord is meestal net een kleine ronde zee met allemaal bruine

73