Het huisje aan de sloot

van de stukjes zet, die December er gaandeweg heeft afgeknipt. Overigens is bij December Januari wat de Maandagmorgen — rekenen, schoonschrijven, handwerken! — bij den Vrijdagavond — lamplicht, witte tafel, groentesoep! — vergeleken is. Met de lichtjes van Sint-Maarten in November hebben ze weliswaar niet mogen loopen, maar Sinterklaas is voor iedereen, zegt moeder — Kerstmis bestaat voor hen, zooals voor de anderen, eigenlijk niet, maar in de Kerstvacantie dee-len ze toch vanzelf en verder liggen ook voor hen de roode lampjes en de roode trossen in de winkels te kijk en ook kerstprentjes krijgen ze, een enkelen keer met zilveren sneeuw en echte kerkraampjes, dunne vliesjes, waar het licht zoo prachtig doorhenen schijnt. Ze weet het natuurlijk wel —, hun eigen Nieuwjaar valt in September, maar als te middernacht het schieten en beieren haar wakker schrikt, dan is het altijd als zag ze een afgeleefden hijgenden man, in nevelig grijs, met langen baard, smadelijk weggedreven en dan brandt het achter haar oogen van medelijden —, waarom zijn de menschen zoo ondankbaar en wreed, bracht het oude jaar ze geen heerlijken zomer, deed het niet voor ze wat het kon? Waarom jagen ze het op klokslag twaalf de poort uit? Want ze voelt dan nog niets voor het nieuwe, dat met één-en-dertig dagen Januari begint!

Nu is het Drie-Koningen, nu regent het. Vandaag begon de school en het was er zoo warm, om in slaap te vallen, maar ook bibliotheekdag was het vandaag. . en nu zit ze met haar boek onder de lamp. Na vieren is het al minder gaan regenen en alsof hij ongeduldig zijn beurt had afgewacht, zoo is tegen donker de wind opgesprongen. Bij buurman Top staat het poortje weer open — het klappert en rinkelt bij elke vlaag, — vloog het nu maar eens eindelijk in de klink!

Ineens. . hè, wat was dat? Dat kwam uit de verte!

54