Het huisje aan de sloot

hoe kan iemand willen wat hij heelemaal niet kan, en dan.... waarom zou zij nu met alle geweld willen rol-zoompjes maken en stukjes inzetten, op den draad en op het patroon! lederen Maandag en Donderdag is haar eerste denken, als ze wakker wordt: „handwerkles”, en dan kan het, voor haar part, net zoo goed vriezen of Tsjingo-baaf i) wezen, en als ze, de andere dagen, langs de handwerk-klas komt, kijkt ze altijd den anderen kant uit!

Vanmorgen.... voor den allereersten keer, was dat alles veranderd.... vandaag heeft ze naar de handwerkles verlangd, niet om de les, maar om de nieuwe juffrouw! Verleden week is de nieuwe juffrouw gekomen en ze lijkt niets op de vorige. Van het gezicht van de vorige kende ze elk plekje — want wie zoo knoeit en broddelt als zij, staat natuurlijk de helft van den tijd naast juffrouws stoel 1 Haar oog-appels waren precies als de zee op het kaartje van Noord-Holland, dat Piet Mol eens heeft geteekend, de knapste van de klas, die zoo mooi met zijn duim kan doezelen: een rond kringetjes van het allerdonkerst potlood-blauw, met de duim naar binnen uitgedoezeld, haar ooghaartjes héél korte witte draadjes of eigenlijk meer van die dunne graatjes, waardoor gestoofde snoek bijna niet te eten is en haar wenkbrauwen precies zoo. Haar vel moest vast veel droger zijn dan van een ander mensch, ze had tusschen haar neus en haar mond geen gootje, dat gaf iets strengs aan haar gezicht en als je heel dicht bij haar moest komen, om nu eindelijk eens te leeren hoe je een steek optrekt uit de diepte, dan rook je een rare lucht. .. . niet vies, maar vreemd. . . . vervelend.

Verleden week Maandag ging ze weg —, sommige zeiden: trouwen, met haar vrijer! —, anderen dachten, stil leven van haar centjes, want ze moet schatrijk zijn. En Donderdags daarna is de nieuwe juffrouw gekomen. Dat is benauwd geweest... . elk meisje moest haar kist-

46