Het huisje aan de sloot

roenemouw met het witte steenen knoopje aan de pols, telkens te voorschijn en telkens weer weg, als een slak in zijn huisje en wanneer je even vergeet dat het de arm van Stoffels is — o, dan is het zoo’n gek gezicht!

Vijf keer gebeurt het, vijf keer kletteren vijf balletjes in de trommel, dat is voor vijf centen balletjes: een keer vijf zwarte, die smaken naar stroop, een keer vijf wit-en-roode, die smaken naar pepermunt, en een keer vijf geel-en-bruin gestreepte, die smaken naar kaneel, een keer vijf witte doorschijnende en een keer vijf roode doorschijnende, die smaken alleen maar zoet, in het trommeltje springen ze dadelijk door elkaar. Dat is voor een stuiver balletjes samen en dan geeft moeder aan Stoffels. . vijf-en-zestig cent! En dat is nu het geheim, dat geen mensch mag weten: Stoffels heeft twee beroepen! Hij is balletjes-man en hij is ook geld-op-haler van een heel vreemde en verdrietige vereeniging en die heet Regra fenis-Vereen igi ng, omdat het zooveel geld kost als er een doodgaat! Voor de rijtuigen en voor den aanspreker en voor alles. Maar wie nu elke weck geld aan die Vereeniging geeft, krijgt dat allemaal van die Vereeniging als er een dood is! Foei, hebben ze gezegd, toen moeder ze dat vertelde, foei, wat een verdrietige Vereeniging —, en mogen daarom de menschen niet weten dat moeder er lid van is? Neen. . neen. . dat was het niet, maar het is eigenlijk een vereeniging voor arme-lui! Zulken waar de dokter voor niets komt als ze ziek zijn! Aan hun dokter stuurt Vader het geld in een brief als het jaar om is.

En daarom doet moeder of ze van Stoffels enkel voor vijf centen balletjes koopt en moeder geeft hem vijf-en-zestig: het gaat den buren niet aan.

Maar ja. . geen één boek kent ze of het geheim kwam vóór de laatste bladzij uit. . misschien is de juffrouw er toch aditer gekomen en dat ze daarom van arme-jongens sprak toen ze haar broertje bedoelde,

217