Het huisje aan de sloot

lemaal gesloten zijn. . en daarachter het rommelige, donkere alcoof en de trap naar den zolder. . maar hier zitten vader en moeder, vlakbij 1

.’s Morgens vroeg zijn ze het komen zeggen.. dat hij dien nacht om drie uur precies gestorven was.

Ze zwijgen, alle drie, ze hoort hun adem het donker in stukken zagen. Wat is dat allemaal, wat is dat dan toch allemaal. . wat vertelt oom Sjimme daar toch? Haar ooren dorsten naar geluid, naar geluid om de stilte tot zwijgen te brengen — waarom lachen en praten de broers nu niet meer. Zeker zitten ze te lezen, de stilte kun je je ooren niet stoppen, enkel tegen geluid, de stilte hoor je toch.. maar goddank, daar ratelt een wagen in de verte, wat een heerlijk geluid, wat een heerlijk-gewoon geluid, en het is alsof ze een paar seconden stijf in elkaar geschroefd heeft gezeten en nu weer wordt los-gedraaid, zalig slap zinken knieën en beenen en schouders en armen terug, maar haar rug is nat van zweet.

„En Vrijdagnacht is het weer zoo geweest. . ben ik weer midden in den nacht uit mijn slaap geschrokken, heb ik weer vlak bij me hooren Sjeimets zeggen. Ik heb nergens over gesproken, ik ben ’s morgens naar sjoel gegaan. . niets.. ik ben ’s middags naar sjoel gegaan. . toen ik thuis kwam lag er een telegram. Mijn vrouw had al gestuurd om het sjabbes-meisje, maar ze was er nog niet, even later kwam ze, brak het open, van mijn schoondochter: David hedennacht overleden.

Heeft moeder daarstraks al naar neef Davids ziekte gevraagd, heeft oom Sjimme terwijl zij sliep al met vader gesproken over de lawaaje 3) wanneer die is, en wie er komen, dat ze nu geen van beiden iets vragen.. —, of zijn ze als zij-zelf stom geslagen door wat ze hooren?

En weer is er het zwijgen en nog vuriger dan zoo-even dorsten haar ooren naar geluid, want in stilte en

184