Het huisje aan de sloot

daar anderen dan de vrouwen van de parnassim^:!) staan. . moeder hoort in de tweede bank; als ze op haar teenen <>-in<>' staan, zou ze misschien net de <>rooie ooien van Zadoks kunnen zien, maar dat doet ze natuurlijk niet. . zij zelf is te klein, zij heeft den heden morgen naar niets kunnen kijken dan naar den lichtkroon en, gelukkig, naar de klok boven de kerke-kamer-deur. . die van de derde bank zien heelemaal niets en die van de vierde — manke Debora Schaap en juffrouw Zadoks met Leen Paardeb. . en Saar de Joodsche meid van mijnheer Israels en Sientje Troetel, die met garen en band langs de huizen loopt, hebben daar hun plaats — kunnen in het donker maar amper hun tefilles lezen! En allemaal staan ze er nog en aldoor murmelt het door de hooge smalle ramen, waarvoor de gordijnen dichtgetrokken zijn. Ja., een vroegere Joum-Kippoer, de dagen lang en warm. . moeder heeft gelijk, aan den eenen kant is het mooi, maar aan den anderen kant een bezoeking.

Zoolang de sjoel nog duurt mogen ze van vader binnen het hek niet komen, maar vlak ervoor natuurlijk wel, — desnoods steek je je oor er door, dat heeft niemand verboden. Telkens wordt het even stil, dan denk je dat het afgeloopen is, maar nog eens weer beginnen ze opnieuw. Die daarbinnen staan. . wat zullen ze verlangen. Zijzelf raken langzaam aan alweer uitgerammeld. . zeven sneden brood en een krentebroodje, het is lang niet gering, maar na het vasten van den vorigen avond af is je maag zoo schoon leeg of iemand hem had uitgelikt en na den middag mogen ze niets meer eten, tot het „anbis” voor de groote menschen is.

Beter buiten dan binnen, beter hier dan daarl Je mond en keel moet je wijd openzetten, je hoofd achterover, je oogen dicht, dan proef je beter, en dan de lucht maar drinken, die lekkerder, frisscher nog dan water is en met allerhande geur en smaak, kruiderijtjes

140