Het huisje aan de sloot

begrijpen! Mijnheer Snoek n;ts toen al bijna veertig jaar, jozef en Sannetje varen er al, en ’s- nachts lag hij wakker in bed en tobde en peinsde hoe dat alles toch moest gaan en hoe het alioopen zou. . voor den handel deugde hij niet en voor dat eethuisje deugde zijn vrouw nog minder. . en in écn van die nachten heeft mijnheer Snoek zijn besluit genomen, hij heelt zich hier en daar en van overal de boeken bij elkaar gescharreld en toen is hij stilletjes en heel alleen voor Rebbe gaan studeren. Hij heeft niemand iets verteld, want hij wilde niet uitgelachen worden.

Wat zit nu juffrouw Snoek rechtop en trotsch te kijken naar haar man. . en het is toch alweer zoo lang geleden! Alle ochtenden om vier uur is mijnheer Snoek toen opgestaan en omdat Barend juist was geboren en hij thuis niet kon werken om het geschreeuw, want Barend had last van bcen-eters, en omdat het gelukkig voorjaar was, is mijnheer Snoek in een parkje dicht bij op een bank gaan zitten leeren. .

Daar sprong liet kluwen uit het tobbetje en bijna op den grond, ze legde het er heel voorzichtig weer in. ., maar nu moet ze toch naar mijnheer Snoek kijken, terwijl hij vertelt. . niemand trouwens let op haar. .

Na anderhalf jaar had mijnheer Snoek genoeg geleerd en toen moest hij examen tloen. Examen doen. . een groote man, met een zwarte baard. Met acht tegelijk op denzellclen dag, hij de oudste, de eenige getrouwde.. en zes waren er van het seminarium, die hadden alles geleerd, en allen tijd gehad, vreemde talen, Latijn en letterlijk alles. . Ze hadden afgesproken. . kijk, nu lachen ze tegen elkaar, die groote men-schen toch! — dat zijn vrouw van vier uur af op den uitkijk zou staan en dan zou hij zwaaien met een zak gemberbolussen als hij door zijn examen gekomen was. . Wat een verhaal, wat een prachtig verhaal! X^Tu,

137