Een coquette vrouw

Titel
Een coquette vrouw

Jaar
1915

Druk
1916

Overig
2ed 1916

Pagina's
262



ingenomen was, maar bekommerde zich daarover niet. Boven op zijn kamer sloten de zware gordijnen het laatste licht al buiten, maar hij stak de lamp niet aan, haalde evenmin de gordijnen op, doch nam Ina plotseling in zijn armen en kuste haar wild, toen liep hij naar de deur en draaide den sleutel in het stot. Het gevoel van beklemming- en vreemde verwachting vervulde Ina nu zoo geheel, dat ze het niet meer tërugdwingen kon. Er waren in Egbert, voelde ze, verborgen gedachten en verborgen voornemens, die verband hielden met wat ze hem had gezegd en die haar juist door dat verband onbegrijpelijk waren.

״Kom nu eens naast mij op de bank zitten." Ze liet zich meevoeren en poogde met scherts het angstig en benauwd gevoel van zich af te wentelen.

״Ik heb je nog nooit zoo geheimzinnig gezien."

Hij lachte, nam haar hand vast en trok haar tegen zich aan, zijn vingers gloeiden.

״Vertel me nu eens, dat gevoel, wat je me straks vertelde, heb je dat vaak?"

,Ja, heel vaak."

״Alleen in het voorjaar?"

״Ook wel in de herfst."

״Maar toch het sterkst in het voorjaar? Bedenk je maar eens goed."

״Mogelijk wel," zei ze, aarzelend en verward. Het vaag gevoel van beklemming zwol in haar aan, tot een gewaarwording van angst, bijna afkeer, een begin van verzet, als voorvoelde ze een beleediging.

״Dan zal ik je eens precies vertellen wat het te beduiden heeft —maar niet boos zijn, hoor —, het beteekent alleen, dat het heel goed voor je is, dat je mij ontmoet hebt, en dat we maar heel gauw trouwen moeten."

״Dat we maar gauw trouwen moeten... ?" werktuigelijk, verward herhaalde Ina de woorden, toen liet ze vuurrood het hoofd op zijn schouders vallen.

„Boos ?" plaagde hij, als tegen een kind.

Ze antwoordde niet, bleef roerloos. Ze voelde zich verward en verslagen en gekrenkt. Waarom dorst hij haar zoo iets zeggen? En waarom had ze hemonbeheerschtverraden; dat ze hem begrepen had, zoodat de verklaring nu niet af te weren was? Maar hoe zou ooit zoo iets waar kunnen zijn, zoo iets vernederends?

„Je begrijpt toch wel wat ik bedoel met „trouwen ?" drong hij aan en leunde zijn wang tegen haar gebogen hoofd.

37

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition).
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.


Weergave
Afbeelding / Tekst (OCR)

Alle boeken in deze digitale bibliotheek kunt u gratis lezen of downloaden. Met een vrijwillige donatie helpt u ons met het in stand houden en verder uitbreiden van de bibliotheek. Klik hier als u een bijdrage wilt overmaken.