Het Joodje

68

dachten, elke visch had zijn eigen tijd, dat hij uitging op prooi — de andere uren bleef hij op zijn nestelplek — en elke visch moest ander aas hebben, karpers kwamen op aardappel af, maar niet elke aardappel was goed en er mocht ook geen zout in gekookt zijn, dan vertikten ze om te bijten, maar snoek vangen was het moeilijkst, dat was een echte kunst, maar hun chauffeur wist er alles van.

Bennie luisterde verwonderd —, ging die rijke, voorname jongen uit visschen met den chauffeur —?, en was hij-zelf, vroeg hij zich argeloos af, dan nog minder dan die chauffeur, omdat Bob hem nooit had gevraagd mee uit visschen te gaan en het ook niet vragen zou? Maar nu Bob zweeg, dreef het brandend verlangen nog meer te weten, hem tot verder vragen, doch voorzichtig, de ander mocht niets merken.

„Zei je niet van een feest vanavond bij je thuis, waardoor je niet werken kon?^M

„Ja —, een partij voor mijn oudste zuster, die pas verloofd is, De heele tuin wordt verlicht en er komt vuurwerk en muziek en er wordt gedanst in de open lucht, als het niet te koud is, De meisjes natuurlijk allemaal in avondkleeren, zie je, en het is nog maar Mei, de avonden zijn koel, dus ik weet niet of dat doorgaat. Dan is vanzelf alles binnenshuis, behalve natuurlijk het vuurwerk, als slot, na het souper."

Bennie zei niets, hij bedwong zich uit alle macht om niets van zijn gretige belustheid naar nog meer