Het Joodje

64

sommige meisjes met blinkende oogen en blozende wangen en toen het uit was, waren ze eens temming in de uiting van hun bewondering voor den glorieuzen veldheer, die zich den armen vader niet had geschaamd. Vol vreugde had Bennie het opgemerkt en het had een wonderlijke, hoopvolle opgetogenheid in hem te weeg gebracht. Hij moest er aanhoudend aan denken, terwijl hij de gang door en de binnenplaats over liep en hij schrok op — als altijd wantrouwig en schuw — toen een jongen hem bij het hek staande hield om hem iets te vragen, Het was een der rijkste jongens uit het dorp —, Bennie kende het huis waar hij woonde en als hij er soms met zijn vader of tante Rebecca langs wandelde, bedwong hij met moeite zijn verlangen hun te vertellen dat daar een jongen woonde, in dien weelderigen tuin, in dat statige huis, met wien hij in de klas zat —, en altijd keek hij het hek binnen, als verwachtte hij iets, hoopte iets en wist zelf niet recht wat. Nu klampte die jongen hem aan en vroeg hem een thema van hem te mogen o verschrijven —, dien avond zou er een partij bij hem thuis zijn en hij had geen lust een paar heerlijke uren te verblokken op dat stomme ding, Bennie’s eerste neiging was het schrift uit zijn tasch te halen en het den ander toe te reiken, maar hij bedacht zich —, hij wilde zich niet door overmaat van gedienstigheid vernederen, deze jongen ging hem dag na dag, week na week, achteloos voorbij en nu alleen, nu hij hem noodig had, kwam