Het Joodje

63

schitterend feest gaf en plotseling in de voorhal van het paleis rumoer vernam, joelen en hoonend krijten uit een dichte, opdringende menigte, waartusschen zwak klagen opsteeg. Op zijn vraag, naar wat daar gaande was, antwoordden hem glimlachend degenen die zijn gestoelte omringden, dat de jeugd zich vermaakte om de aanmatiging van een ouden, plompen, half-wijzen boer, die zijn naam niet zeggen wilde, maar volhield den veldheer te hebben gekend in zijn jeugd en nu tot hem toegelaten zocht te worden —, en vóór hij iets antwoorden kon, vertoonde zich tusschen de prachtige gordijnen, die de voorhal afsloten van de ontvangzaal, de schrale, gebogen gestalte van een schamel grijsaard, op een krukstok geleund, in boerendracht, wiens oogen verwezen en angstig rondzochten in de groote ruimte. En de veldheer rees op van zijn gestoelte: hij had zijn vader herkend, en onmiddellijk wenkte hij dat men den ouden man tot hem brengen zou. Die hem gehoond en uitgejouwd hadden, de overmoedige zonen der aristocratische geslachten, ontvingen last, den grijsaard van waardige kleedij te voorzien, en tot hem te geleiden, en onder het juichen der menigte deed hij naast zich op zijn gestoelte den vader plaats nemen.

Het hart had Bennie in de keel geklopt, zoolang de leeraar het verhaal gedeeltelijk vertelde, gedeeltelijk las —, in hevige spanning had hij de klas rondgekeken, om te weten welken indruk het op de anderen maken zou. Ze luisterden vol aandacht,