Het Joodje

52

om te leeren en vooruit te komen gebracht in zijn vollen omvang —, maar nu wilde hij toch liever eerst naar meester Becker toe, die in school was en ongetwijfeld vol ongeduld den uitslag af wachtte en wien hij zou kunnen vertellen, hoe hij zich door moeilijkheden had heengeslagen, uit strikvragen gered, dat de aardrijkskundeles, die ze gisteravond tezamen voor ’t laatst nog behandeld hadden, zoo wonderlijk van pas was gekomen, omdat hem juist daaruit was gevraagd, dat zijn toelating hem was aangekondigd met een extra woord van lof, dat maar een enkele der anderen ook te beurt viel. Wat beduidden voor vader en tante Rebecca die dingen! Meester Becker had hem les gegeven, al die maanden en menig avonduur hadden ze bovendien samen in zijn tuintje doorgebracht tusschen de goudsbloemen en de zoet-riekende lathyrus, tot meesters vrouw hen binnenriep en onthaalde op koffie met krentenkoek, voordat de lessen begonnen.

Het was niet gelukt weg te komen —, vader wilde hem wel even laten gaan, maar tante Rebecca had hem voorgehouden, dat „eigen” voor „vreemd” ging, in alle omstandigheden. Toen had hij maar gezwegen en zich gevoegd en onderweg had tante Rebecca hem gevraagd naar de namen van de kinderen, met wie hij nu in de klas kwam —, zij had op het plein deftige dames en voorname heeren herkend, wat een „kowed” voor Bennie, en wat zouden Heintje en David en Hakkie van den Joodschen bakker jaloersch