Aan Wal

44

Maar ze wist, dat het niet kwam door het komende kopje thee. Ze wist, dat het kwam door vader, dat die alles maar zóó begreep, — en doordat ze nu wist, dat ze over alle dingen met vader spreken kon.

Daar werd alles beter van. Daar kreeg ze opeens moed door, om het aan te durven bij die mevrouw, zelfs bij dat meisje, dat ze nooit van d'r leven Meta zou noemen.

„D'r zijn drie schepjes suiker in.”

Tante schoof haar trotsch het kopje voor.

En toen:

„Zie je nou wel? Nou lacht ze weer!”