Sterrekinderen

Gemiste kans

Het is wel plotseling gekomen, - maar nee, erg vindt hij het niet. Er zijn zoveel van zijn kameraden al weggegaan; waarom zou hij dan meer geluk hebben dan de anderen? Zijn papieren hebben wat uitstel gegeven. Nu is de razzia gekomen en heeft dat overhoop gegooid. Dat is immers rechtvaardig?

De razzia heeft al een paar dagen gedreigd; niemand wist alleen, wanneer het zou losbarsten. Er kwamen te weinig opge-roepenen naar de schouwburg. Er hebben zich te veel op het allerlaatst verstopt. En omdat de mensenoogst te schraal was, moest er op een andere manier voor aanvulling worden gezorgd. Dat moest op een razzia uitlopen.

Wel, - nu zit hij hier en hij kan niet helpen, dat hij plezier heeft van de velen, die zich verstopt hebben. Dat is wel een razzia waard. Hij is jong en hij heeft handen en hij komt er wel door. Die ander, die niet op tijd naar de schouwburg is gekomen en zich verstopt heeft, was er misschien niet door gekomen. Hij grinnikt, als hij er aan denkt, hoe de kameraden hem altijd geplaagd hebben met die gewoonte van hem, alles van de andere kant te bekijken. Nu komt het hem dan toch maar te pas, want hij heeft plezier en om zich heen ziet hij niets dan verdriet.

„Hallo!” roept een schorre jongensstem achter hem, „ben jij hier ook?”

Hij keert zich om en kijkt in het verbeten onverschillige gezicht van een jongen uit de buurt.

„Hallo!” roept hij terug. Ten minste ook een jongen. Om hem heen zijn allemaal mannen en vrouwen.

De andere jongen werkt zich door de mensen heen en zoekt een plaats naast hem. Nu kunnen ze het goed hebben met z’n tweeën.

„Ben jij al met je papieren vóór geweest?” vraagt de ander.

„Och ...” - hij haalt de schouders op, „als ik aan de beurt ben zullen ze me wel roepen.”

„Je moet er achterheen zitten!” raadt de ander fel. „Vanzelf zullen ze je er niet uit helpen.”

Hij merkt weer, met een lichte schrik, dat hij anders is dan de anderen. Het kan hem zoveel niet schelen, of hij er uit komt of

70