Sterrekinderen

„Die kan me niets doen, want hij weet niet, dat ik een Jood ben.” Het is echt een leuk gevoel.

In de winkel moet hij lang wachten. Er zijn veel vrouwen vóór hem. Als hij aan de beurt is, komt hij maar net boven de toonbank uit.

„Twee kilo appels,” zegt hij dadelijk. Hij verlangt zo erg naar de appels.

Onder het wegen vraagt de vrouw, vriendelijk omdat hij zo klein is:

„Hoe heet je, ventje?”

Hij moet zich even bezinnen.

„De Jong,” zegt hij.

„Nee,” lacht de vrouw, „ik bedoel je voornaam.”

Daar heeft hij niet op gerekend. Zijn voornaam? Hij weet niet, of Jopie een Joodse naam is of dat het allebei kan zijn. Toch maar beter om niet Jopie te zeggen. Maar wat dan?

„Kom, zegt het maar,” knikte de vrouw.

„Jezus,” zegt hij schor.

Biezen kistje

Er zijn wel eens meer tijden geweest, waarin kleine sterrekinder-tjes gestraft werden, omdat ze zo dom waren, geboren te worden. Er zijn wel eens meer tijden geweest, waarin sterremoeders haar sterrekindje ergens verstopten om het voor het leven te behouden. Er zijn wel eens meer tijden geweest, waarin sterremoeders moesten vluchten met haar nieuwe kindje. O, het is allemaal zo oud, zo oud, al wat er gebeurt.

De nieuwgeboren kindertjes kunnen niet helpen, dat ze zo dom zijn geweest. Niemand heeft ze gewaarschuwd. Ze hebben zich natuurlijk een heel andere wereld gedroomd, toen moeders warmte hen nog omhulde. Ze hebben gedroomd van veiligheid en rust, van licht en liefde. Als je nog niet geboren bent, mag je nog zo dom zijn. Het is niet eerlijk, dat je gestraft wordt voor je domheid, zodra je geboren bent.

Dit sterrekindje is wel héél klein en het had nog best een poosje bij moeder mogen blijven. Maar in moeder was zoveel onrust

50