Sterrekinderen

Ze zal niets meer mogen, nergens meer heen kunnen gaan. Ze is terug in de veiligheid.

Misschien ... misschien ... als ze over een week, over twee weken wéér worden weggehaald en het lukt geen tweede keer...

Ochtendgloren

Sinds moeder dood is, bouwt hij helemaal op vader. Hij slaapt op vaders kamer en is niet bang voor de groenen of de zwarten, die iedere nacht kunnen komen om hen te halen.

Maar nu is vaders vriend, die al zijn vriend was toen ze allebei nog jongens waren, in het ziekenhuis om te sterven. Hij heeft het zelf gewild; hij was zo alleen en hij vond het niet de moeite waard om af te wachten, of ze hem zouden komen halen of niet.

Jongens van twaalf jaar moeten zo iets niet weten.

Maar jongens van twaalf jaar hebben oren, - jongens van tien, van acht, van zes ook, - en je kunt toch niet hèlpen, dat je de dingen hoort en begrijpt!

Hij begrijpt ook, dat vader zijn vriend niet in de nacht alleen wil laten sterven. Vader moet bij zijn vriend zijn. Maar vader moet ook bij zijn jongen zijn, anders komen de groenen of de zwarten juist in die nacht om hem te halen en hij kan ze niet uitleggen, dat hij bij vader hoort. Joden mogen nooit van huis na achten. Maar als je waakt bij één, die sterft, mag het. Vader mag in het ziekenhuis zijn; misschien komen vannacht de groenen een inval doen in het ziekenhuis, maar dat hindert niet, want het mag.

Maar wat moet hij? Hij heeft geen vriend, die zelf heeft willen sterven en bij wie hij waken mag; jongens die zo oud zijn als hij willen nog niet zelf sterven, omdat ze altijd denken, dat er nog wel een kansje is op wat goeds in de wereld. Nee, hij mag niet met vader mee om in het ziekenhuis te logeren.

Dan wordt er iets op gevonden: als de groenen een inval doen in het ziekenhuis, moeten ze hem in dezelfde afdeling vinden als vader, alsof hij hoort bij vaders vriend, - alsof hij waakt.

44