Sterrekinderen

De agent bij de ingang staat met zijn rug naar de ruzie toe. Die is er alleen om op te letten, of er geen niet-Joden het hek ingaan. Wat er binnen het hek gebeurt, dat is van de Joden zelf.

Dat is van de Joden zelf. Dit is van haar zelf. Want ze hoort opeens, dat dit geen gemeen schreeuwen is en geen ruzie, maar huilen, vreselijk, vreselijk huilen. Het magere mannetje, dat om zijn geld roept en de ander wil slaan, en de dikke vent, die hem tegenhoudt, en die met het witte gezicht, die niet betaald heeft of geld heeft weggenomen of misschien wel helemaal niets gedaan, en al die mannen en vrouwen, die zich er mee bemoeien, -die huilen, zo verschrikkelijk als ze nooit gedacht heeft dat grote mensen konden huilen. Die huilen om het hek, dat de Jodenmarkt afsluit en om de agent, die er voor staat en om de J op hun persoonsbewijs - en omdat zij van school is gestuurd en niets kwaads heeft gedaan.

Waarom zou ze niet mee huilen met al die mensen, die alleen maar spelen, dat ze ruzie hebben? Eerlijk, stil huilen, en niet net doen of ze schreeuwt?

Ze doet het al, met schokken, die haar van binnen lijken stuk te maken en met tranen, die ze niet eens probeert te drogen.

Er zijn geen klanten en niemand merkt het. Alleen het oude vrouwtje aan de overkant moet het gezien hebben, want ze jammert, zonder dat er klanten zijn om naar haar te luisteren: „Omdat dat schaap daar zoveel kwaad heeft gedaan, - daarom sluiten ze d’r op! Hoe bestaat het?”

Ze wiegt er het oude hoofdje bij heen en weer en huilt mee. Het komt doordat ze het niet begrijpt.

Na achten

Vader en moeder zijn mooier dan andere vaders en moeders, en moeder heeft zeker meer jurken dan andere moeders. Sommige jurken zakken naar beneden af : van onderen erg lang en boven haast niets, en als ze zo’n jurk aan heeft, zijn vader en moeder ’s avonds niet thuis en dat is erg naar. En het erge is, dat je niet eens vertrouwen kunt op de gewone jurken, die kort zijn en van boven gewoon dicht, want met zo’n jurk aan gaat ze ook wel uit.

30