Sterrekinderen

mag dichterbij komen, dus hij ook niet, al is het zijn eigen omaatje, met wie zoiets vreselijks gaat gebeuren.

Er worden mensen uit het huis gedragen en in de wagens geschoven. Stukke mensen, - mensen, die iets niet kunnen bewegen, - mensen, die zich maar stil moeten laten dragen en schuiven en wegrijden, omdat ze niet anders kunnen. Hij kan niet zien, wie het zijn, - hij kan alleen maar sommigen horen huilen, heel hard en heel angstig, zodat hij ervoor zou willen weglopen, als zijn benen niet zo slap waren, zo - net als omaatje’s benen. Hij weet, dat omaatje niet zal huilen, niet hardop ten minste. Haar stem zal hij niet horen, en haar gezichtje zal hij niet zien, maar één van die daar uitgedragen en in de wagen geschoven worden, is omaatje, - en hij kan het niet tegenhouden.

Als zijn benen weer kunnen bewegen en zijn hoofd niet meer zo zoemt en suist, dringt hij zich door de mensen heen, die achter hem staan kijken, en loopt, met slepende voeten, langs een omweg naar school. Het kan hem niets meer schelen, - het kan hem allemaal niets meer schelen, hoor, - en als er nou een bom valt, kan het hem ook niets schelen, - en als hij thuiskomt en vader en moeder zijn weggehaald, kan het hem ook niets schelen, - en als meneer hem niet meer in de klas wil hebben, kan het hem ook niets schelen, - en als niemand hem wil hebben, kan het hem ook niets schelen, - want omaatje, die van porselein is, hebben ze ergens op gebonden en in een grote wagen geschoven.

Hij belt aan de school en hij wordt binnengelaten. Hij doet zijn jas uit, omdat hij dat iedere dag doet. Hij weet ook zijn klas te vinden, omdat hij daar iedere dag binnen gaat.

Ze hebben allemaal de taalschriften vóór zich en zitten stil te schrijven.

Wat raar. Hoe kun je nou gewoon in je taalschrift schrijven, als omaatje in een wagen is geschoven? Maar het kan hem allemaal niets schelen, hoor.

Meneer zegt iets tegen hem. Misschien vraagt hij hem wel wat. Hij heeft het niet precies verstaan. Nu vraagt meneer het nog eens, en hij verstaat het:

„Hoe kom je zo laat?”

Raar. Rare vraag.

Meneer vraagt het nog eens.

23