Sterrekinderen

pakken en ze zouden al bijna, samen met al de anderen die waren opgeroepen, weg gaan, - toen kwam er een boodschap bij moeder, dat vader en moeder en de broers en zij wel weer in hun bed konden klimmen, want ze hoefden niet mee. En het wonderlijkste was wel dat ze niet eens heeft geweten of ze er blij mee was.

Toen zijn ze weer veel dagen daar gebleven en ze hebben veel nachten meegemaakt, waarin andere mensen opgeroepen werden en pakten en weggingen. Moeder heeft veel vrouwen goeiendag moeten zeggen; meestal huilden die vrouwen en dikwijls zoenden ze moeder en zoenden ze ook haar, omdat ze een kind van moeder was en omdat ze moeder zo lief vonden.

En nu is er de wonderlijkste boodschap voor ze gekomen, die er bestaat, - een boodschap, zoals er haast nooit één komt voor iemand, die hierheen is gebracht: ze mogen naar huis, met z’n allen. Naar hun eigen huis.

Ze begrijpt er niet veel van; ze weet, dat de juffrouw, die bij hen in huis woont, gebleven is en dat daardoor het huis nog is gebleven zoals het was. De juffrouw heeft telkens lekkere pakjes gestuurd en daardoor hebben ze niet zo’n erge honger gehad. Maar dat ze terug mogen gaan, komt niet door de juffrouw; dat komt door de mensen, die vaders werk niet konden missen en die hebben gezegd en geschreven en getelefoneerd, hoe nodig hij was.

Dit alles vertelt vader, als ze met elkaar in de trein zitten, - als gewone en vrije mensen in de trein zitten bij daglicht en zonder dat er op hen gepast wordt. Het lijkt net een mooi verhaaltje, - alleen gelooft ze dit verhaaltje nog niet helemaal, omdat het een beetje te mooi is.

En dan lopen ze door de straten van hun eigen stad en ze zien eigen mensen en ze worden begroet en gekust en zijzelf begint al wat meer van het verhaaltje te geloven. Vóór ze nog bij hun eigen huis zijn, bedenkt ze al, dat ze morgen weer naar school za] gaan en wat voor jurk ze dan aan zal doen, - zeker een jurk, die de reis niet heeft meegemaakt, - en ze vraagt zich af, of ze veel verzuimd heeft op school en of het moeilijk zal zijn om alles in te halen.

En ineens, toevallig, als ze de hoek van een straat om komt,

19