Sterrekinderen

den, omdat ze niet met of zonder ster geboren zijn en omdat moeder de ster op hun bloesje genaaid heeft en niet zijzelf. En omdat ze, vóór de sterren bestonden, al met elkaar gespeeld hebben; waarom zouden ze dan nu hun spelletje niet mogen voortzetten?

Ze spelen geestdriftig en met overgave. Als ze het met elkaar eens zijn, grinniken ze en gebruiken sterke woorden, zoals ze dat de vaders zonder ster hebben horen doen. Als ze het niet met elkaar eens zijn, schelden ze en krijsen ze, zoals ze dat de sterre-moeders hebben horen doen. Want de sterremoeders, in haar angst en haar niet-aflatende zorg, hebben geen andere uitingsmogelijkheid meer dan de wanhoopsgil, die vorm krijgt in verwijten en bedreigingen aan die haar het liefst zijn. En wie zijn deze jongetjes liever dan hun vriendjes? Dan moeten ze immers wel tegen die vriendjes krijsen?

De gelapte, of soms niet eens meer gelapte broekjes hangen slobberig om de magere jongensbenen, meestal te lang ook nog; maar als de jongens in hun enthousiasme hurken, spannen de broekjes opeens en laten de lappen of de gaten zonder erbarmen te kijk staan. Ze weten het niet, de jongens, hoe het met hun broeken en hun hele kledij gesteld is. Ze hebben wel wat anders aan hun hoofd!

De avond valt en voor de sterrejongetjes zal het al gauw tijd zijn om naar binnen te gaan. Dan blijven de anderen ook niet meer buiten; daar is niks an, als de helft er niet meer bij is.

In het halve licht lijken hun kleren minder haveloos, hun handen, hun benen, hun gezichten minder mager. Alles rondom heeft meer schaduw gekregen; hun schaduwen, hun ouwelijke trekken vervagen daarbij. Maar jongensgezichten zonder zorg zijn het nog niet geworden, zelfs in het halfduister.

Hoog boven hun hoofden, in de strakke, bleke lucht, doemt een kleine rij vliegtuigen op. Ze zijn haast niet te onderscheiden, zo hoog vliegen ze. Maar hun geronk is duidelijk en doordringend. De voorbijgangers staan stil, kijken omhoog met half-dicht-geknepen, turende ogen; iets van verrassing is in hun hele houding.

De jongetjes ook: ze laten hun spel voor wat het is, staan op uit hun neergehurkte houding en zoeken de lucht langs. Ze wij

16