Sterrekinderen

de sterrewoestijn in felle vlagen naar binnen gejaagd wordt, door de gaten van de hor heen, die het open deurgat beschermt als het te warm is om de deur dicht te laten, - door de schuine valraam-pjes heen, die toch af en toe open moeten staan om de broeikas bewoonbaar te maken. Het scherpe, opgewervelde zand dringt door in oogjes en neusjes en oortjes en maakt ze ziek. Dan komen de vliegen, die door de kleine, onmachtige kinderknuistjes niet kunnen worden weggejaagd, en brengen hun vieze buit over naar de nieuwe, gezonde kinderen. Dan is het gebeurd. Je woont niet straffeloos in een woestijn, als je klein en weerloos bent en uit een veilig thuis bent weggerukt.

Wie zorgend rondgaat in de kleuterzaal en kracht in zich voelt om te vechten tegen ziekte en leed, tegen klaaglijk kinder-heim-wee en aandacht uit kinderogen, - die staat opeens verlamd, als een slapend gezichtje schuilgaat onder een zwart, bewegend gordijn van vliegen. Die weet, dat de vijand in meedogenloze ruwheid de kinderen ontvoert, maar dat de vliegen, klein en zoemend en walgelijk, de kinderen zullen opvreten. En tegen die beiden: de ruwe vuilheid van machtige mannen en de kleine vuilheid van vretende vliegen, - tegen die beiden kun je niet op.

En toch: wie zorgend rondgaat in de kleuterzaal, weet, dat de goede ogenblikken kort en kostbaar zijn en dat ze plotseling, op een maandagnacht, een dinsdagmorgen, afgebroken kunnen worden. Die haast zich, in fel verweer tegen de vijand, nog goede ogenblikken te scheppen voor deze wie-weet-hoe-korte kinderlevens. En weet, dat wapens en haat niet bereiken, wat de niet-aflatende wil tot het goede bereikt: flitsen van geluk, door de kinderen meegenomen en vastgehouden tot de dood ze uit hun handen trekt.

Onder de grote meisjes, die voor de kinderen zorgen, maar zelf nog verzorgd worden in de kinderbarak, zijn er, die het begrip „thuis” al lang verloren hebben. Ze zijn vluchteling, bijna zo ver hun herinnering reikt. Ze zijn misschien opgenomen geweest in een gezin, maar waren gasten, - gasten, die nog naar eigen ouders konden schrijven, - tot ook dat ophield. Ze weten niet meer, of ze nog ouders hebben. En uit het gezin, dat ze herbergde, zijn ze weggehaald, - hierheen.

121