Sterrekinderen

als er een nare zuster is, krijgt het kind een standje en dan heeft zij zelf zin om met het kind mee te huilen.

Aan de overkant, een eindje verder, maar zó, dat ze er van haar hoge bed net naar moet kijken, ligt een vrouw, die ziek is in haar hoofd en niet weet wat ze zegt en wat ze doet. Als ze erg schreeuwt, of als ze veel kapot maakt, geven de zusters haar een spuitje en dan slaapt ze gauw in. Het is vreselijk om ziek in je hoofd te zijn, - veel erger dan in je buik of in je oor of waar ook. De mensen zijn bang voor je en je kunt het niet helpen.

Soms gaan er mensen dood. Dan komt er wel een scherm om het bed, maar als je zo hoog ligt, helpt het scherm niet. Dan kruipt ze onder de dekens om maar niets te zien en niets te horen, maar onder de dekens krijgt ze het benauwd en gaat hoesten, dus dan moet ze er weer onder uit en kan alleen maar de ogen dicht houden. Het is ook vreselijk, grote mensen te zien huilen; als ze weggaan van het bed met het scherm, hebben ze zo’n verdriet om wie daar dood is gegaan. Maar veel erger dan huilen is het, als ze hardop iets roepen: „Nou hoeft ze niet op transport, - zó, nou hoeft ze ten minste niet op transport!” Dan is het net, of ze het tegen haar hebben, - en zij kan het toch niet helpen?

Eén dag is er, dat in het enkele bed naast haar, waar ze van boven af wel op neer moet kijken, een oude vrouw doodgaat, -een hele dag lang. Ze zou willen wegvluchten, - maar ze kan niet uit haar bed. Het geluid zou haar ook vervolgen, overal heen. Het geluid en het gezicht. Je kunt toch niet een hele dag lang de andere kant uit kijken? De man en de vrouw, die bij de oude vrouw horen, zijn urenlang bij het bed geweest, maar toen zijn ze weggegaan, naar hun eigen barak. Zij kan niet weggaan, - zij ligt er naast en kijkt er op neer en hoort. Ze heeft vroeger niet geweten wat doodgaan was; toen heeft ze het hier geleerd en ze heeft geprobeerd, het gewoon te vinden. Maar dit... een hele dag . ..

De zuster komt haar middageten brengen. Ze kan niet. Ze wil heus wel haar best doen om beter te worden, maar hoe kun je nu eten, als naast je een hele dag een oude vrouw doodgaat?

Als het avond wordt, kort vóór het bezoekuur, is het voorbij.

Maar dan krijgt ze zo’n hoestbui, zó stikkensbenauwd, dat va

115